آشنایی کامل با ارز دیجیتال و دنیای کریپتوکارنسی

کریپتوکارنسی طرز تفکر ما در مورد پول، معاملات و امور مالی را متحول کرده است. از زمان ایجاد بیت کوین در سال 2009، دنیای ارزهای دیجیتال به طور تصاعدی رشد کرده و به یک بازار چند تریلیون دلاری با هزاران ارز دیجیتال در حال حاضر گسترش یافته است. این مقاله از آموزش فارکس بروکر امگافاینکس یک مرور کلی از اینکه ارز دیجیتال چیست ارائه می‌کند و اینکه منشأ، مکانیک، مزایا، خطرات و تأثیر آن بر صنایع مختلف را پوشش می‌دهد.

ارز دیجیتال چیست؟

کریپتوکارنسی نوعی پول دیجیتال یا مجازی است که برای امنیت به رمزنگاری متکی است. برخلاف ارزهای سنتی صادر شده توسط دولت‌ها، ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند و بر اساس فناوری بلاک چین کار می‌کنند، که نیاز به یک مرجع مرکزی مانند بانک یا دولت برای تأیید تراکنش‌ها را از بین می‌برد. ماهیت غیرمتمرکز ارز دیجیتال به این معنی است که آنها توسط هیچ نهاد واحدی کنترل نمی‌شوند و تراکنش‌ها به صورت همتا به همتا هستند که توسط شبکه‌ای از رایانه‌ها (گره‌ها) در سراسر جهان تأیید می‌شوند.

اصطلاح “رمز ارز” از ترکیب دو کلمه “کریپتو” به معنای رمزنگاری (هنر نوشتن یا حل کدها) و “ارز” به معنای سیستم پول گرفته شده است. رمزنگاری تضمین می‌کند که تراکنش‌ها ایمن هستند و ایجاد واحدهای ارز جدید از قوانین سخت‌گیرانه پیروی می‌کند و دستکاری یا تقلبی ارزهای دیجیتال را تقریبا غیرممکن می‌کند.

تولد بیت کوین و ظهور کریپتوکارنسی

بیت کوین، اولین و شناخته شده ترین ارز دیجیتال، در سال 2009 توسط یک فرد یا گروه ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد. هدف ناکاموتو ایجاد یک ارز غیرمتمرکز بود که به افراد امکان می داد بدون نیاز به واسطه هایی مانند بانک ها، پرداخت ها را مستقیماً به یکدیگر ارسال کنند.

بیت کوین فناوری بلاک چین را معرفی کرد، یک سیستم دفتر کل توزیع شده که تمام تراکنش ها را به صورت شفاف و تغییرناپذیر ثبت می کند. هر تراکنش در یک «بلوک» ثبت می‌شود، که سپس به «زنجیره‌ای» از تراکنش‌های قبلی اضافه می‌شود و یک تاریخچه دائمی و قابل تأیید ایجاد می‌کند. ماهیت غیرمتمرکز بیت کوین به این معنی است که هیچ نهاد واحدی بر شبکه کنترل ندارد و کاربران می توانند در هر زمانی و در هر نقطه از جهان، پرداخت ها را به هر کسی ارسال کنند.

به دنبال موفقیت بیت کوین، هزاران ارز دیجیتال دیگر ایجاد شده اند که هر کدام ویژگی ها و موارد کاربری منحصر به فرد خود را دارند. برخی از محبوب ترین رمزارزها شده عبارتند از:

• اتریوم (ETH): یک پلتفرم بلاک چین که به توسعه دهندگان اجازه می دهد برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و قراردادهای هوشمند بسازند.
• ریپل (XRP): یک پروتکل پرداخت دیجیتالی که برای تسهیل انتقال پول بین المللی سریع و کم هزینه طراحی شده است.
• لایت کوین (LTC): که اغلب به عنوان «نقره به طلای بیت کوین» شناخته می شود، لایت کوین زمان تراکنش سریع تر و الگوریتم استخراج متفاوتی را ارائه می دهد.
• کاردانو (ADA): یک پلتفرم بلاک چین متمرکز بر امنیت، مقیاس پذیری و پایداری.

اینها تنها چند نمونه از هزاران ارز دیجیتال هستند که در دهه گذشته ظهور کرده‌اند و هدف هر کدام حل مشکلات مختلف یا بهبود فناوری‌های موجود است. همچنین در کنار ترید انواع جفت ارز فارکس، شاخص ها، کالاها و فلزات گرانبها، سهام و سایر موارد برای تنوع بخشیدن به سبد معاملاتی تریدرها وترید در فارکس استفاده می شوند.

رمزارزها چگونه کار می کند؟

برای درک اینکه دنیای ارز دیجیتال چیست، درک فناوری اساسی که به آن قدرت می دهد: بلاک چین ضروری است. بلاک چین یک دفتر کل غیرمتمرکز است که تمام تراکنش های انجام شده با یک ارز دیجیتال خاص را ثبت می کند. هر تراکنش توسط شبکه‌ای از رایانه‌ها (ماینرها یا اعتباردهنده‌ها) تأیید و به بلاک چین اضافه می‌شود که دقت و امنیت دفتر کل را تضمین می‌کنند. در اینجا یک تفکیک ساده از نحوه عملکرد تراکنش های ارز دیجیتال آورده شده است:

1. شروع تراکنش: وقتی کاربر می خواهد ارز دیجیتال را برای کاربر دیگری ارسال کند، یک درخواست تراکنش ایجاد می کند که شامل جزئیاتی مانند مقدار ارز ارسال شده و آدرس کیف پول گیرنده است.
2. تأیید و اجماع: تراکنش به شبکه رمزارزها پخش می شود، جایی که باید توسط چندین گره (رایانه) تأیید شود تا اطمینان حاصل شود که فرستنده وجوه کافی دارد و تراکنش قانونی است.
3. ایجاد بلوک: پس از تأیید، تراکنش با سایر تراکنش ها در یک بلوک گروه بندی می شود. سپس این بلوک به زنجیره بلوک های موجود (بلاک چین) اضافه می شود و یک رکورد دائمی و غیرقابل تغییر را تشکیل می دهد.
4. پاداش برای ماینرها/ اعتبارسنجی ها: در برخی از شبکه های کریپتوکارنسی، به شرکت کنندگانی که تراکنش ها را تأیید می کنند (ماینرها یا اعتباردهنده ها) به عنوان انگیزه ای برای حفظ شبکه، به عنوان انگیزه ای برای حفظ شبکه، هزینه های ارز دیجیتال یا تراکنش های جدید ایجاد شده پاداش دریافت می کنند.
5. تکمیل تراکنش: پس از اضافه شدن تراکنش به بلاک چین، کامل تلقی می شود و گیرنده می تواند به وجوه منتقل شده دسترسی داشته باشد.

مزایای کریپتوکارنسی

ارزهای دیجیتال مزایای متعددی نسبت به اشکال سنتی پول و سیستم‌های مالی دارند و این مزایا به پذیرش و رشد سریع آنها کمک کرده است. در ادامه به این می پردازیم که مزایای ارز دیجیتال چیست:

تمرکززدایی: ارزهای دیجیتال بر روی شبکه های غیرمتمرکز عمل می کنند، به این معنی که هیچ نهاد واحدی بر ارز یا تراکنش ها کنترل ندارد. این امر نیاز به واسطه هایی مانند بانک ها را از بین می برد و به کاربران اجازه می دهد تا کنترل کامل بر وجوه خود داشته باشند.

امنیت: رمزنگاری تضمین می کند که تراکنش های ارز دیجیتال ایمن و مقاوم در برابر هک هستند. هر تراکنش بر روی یک بلاک چین ثبت می شود و تغییر یا دستکاری تراکنش های گذشته را تقریبا غیرممکن می کند.

شفافیت: ماهیت شفاف فناوری بلاک چین به هر کسی اجازه می دهد تا تاریخچه تراکنش های یک ارز دیجیتال خاص را مشاهده کند. این باعث ایجاد اعتماد در سیستم و کاهش خطر تقلب می شود.

کارمزد کمتر تراکنش: تراکنش های کریپتوکارنسی معمولاً مستلزم کارمزدهای کمتری نسبت به سیستم های بانکی یا پرداخت سنتی است، به ویژه برای نقل و انتقالات بین المللی. این آنها را به گزینه ای مقرون به صرفه برای پرداخت های برون مرزی تبدیل می کند.

شمولیت مالی: رمزارزها دسترسی به خدمات مالی را برای افرادی که فاقد کارتهای معتبر بانکی هستند، به ویژه در کشورهای در حال توسعه که دسترسی به زیرساخت های بانکداری سنتی محدود است، فراهم می کند.

سرعت: تراکنش های ارزهای دیجیتال بسیار سریعتر از سیستم های بانکداری سنتی پردازش می شوند. در بسیاری از موارد، بدون توجه به موقعیت جغرافیایی، تراکنش ها می توانند در عرض چند دقیقه انجام شوند.

خطرات ارز دیجیتال چیست؟

با وجود مزایای متعدد، دنیای ارزهای دیجیتال بدون خطر نیست و سرمایه گذاران و کاربران باید قبل از درگیر شدن در این فعالیت ها از این خطرات آگاه باشند. در ادامه بیایید بررسی کمیک که خطرات ارز دیجیتال چیست:

نوسان: ارزهای دیجیتال به دلیل نوسانات قیمتی خود شناخته می شوند. بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال می توانند در مدت کوتاهی نوسانات قیمتی قابل توجهی را تجربه کنند که منجر به سود و زیان قابل توجهی برای سرمایه گذاران شود.

نقض های امنیتی: در حالی که فناوری بلاک چین ایمن است، صرافی ها و کیف پول های ارزهای دیجیتال هدف هک و سرقت بوده اند. اگر کاربران اقدامات احتیاطی مناسب را برای ایمن کردن کلیدهای خصوصی خود انجام ندهند، خطر از دست دادن سرمایه خود را دارند.

عدم قطعیت نظارتی: محیط نظارتی پیرامون ارز دیجیتال هنوز در حال تکامل است و دولت‌ها در سراسر جهان در حال توسعه رویکردهای متفاوتی برای تنظیم ارزهای دیجیتال هستند. در برخی از کشورها، ارزهای دیجیتال ممنوع هستند، در حالی که برخی دیگر مقررات سختگیرانه ای را اجرا کرده اند. این عدم اطمینان می تواند بر ارزش و قانونی بودن آنها تأثیر بگذارد.

عدم حمایت از مصرف کننده: برخلاف سیستم های بانکداری سنتی، تراکنش های رمزارزها برگشت ناپذیر هستند. اگر کاربر وجوهی را به آدرس اشتباهی ارسال کند یا قربانی کلاهبرداری شود، راهی برای بازیابی وجوه از دست رفته وجود ندارد.

پذیرش محدود:  در حالی که پذیرش کریپتوکارنسی در حال رشد است، در مقایسه با سیستم های مالی سنتی هنوز نسبتاً محدود است. همه جا ارزهای دیجیتال را به عنوان پرداخت نمی پذیرند و تبدیل دارایی های دیجیتال به ارز فیات می تواند در برخی مناطق چالش برانگیز باشد.

ارزهای دیجیتال به عنوان یک سرمایه گذاری

بسیاری از مردم ارز دیجیتال را به عنوان یک فرصت سرمایه گذاری، شبیه به سهام، اوراق قرضه یا سایر طبقات دارایی می دانند. در حالی که برخی از سرمایه گذاران آن را به عنوان یک ذخیره ارزش (مشابه طلا) می بینند، برخی دیگر آن را یک دارایی سوداگرانه با پتانسیل بازده بالا می دانند. روش های مختلفی برای سرمایه گذاری در این دنیا وجود دارد، از جمله:

• خرید و نگهداری (HODLing): این استراتژی شامل خرید ارز دیجیتال و نگهداری آن برای مدت طولانی است، با این انتظار که ارزش آن در طول زمان افزایش یابد. به عنوان مثال، بیت کوین از زمان پیدایش خود شاهد افزایش قیمت گسترده بوده است.
• ترید: معامله گران فعال به طور مکرر کریپتوکارنسی را خریداری و می فروشند تا از نوسانات قیمت سود ببرند. این استراتژی مستلزم درک عمیق بازار و مهارت های تحلیل تکنیکال است.
• استیکینگ Staking: برخی از ارز دیجیتال، مانند اتریوم 2.0 و کاردانو، به کاربران اجازه می‌دهند تا سکه‌های خود را با قفل کردن آن‌ها برای کمک به اعتبارسنجی تراکنش‌های شبکه، «سه‌گذاری» کنند. در ازای آن، سهامداران جوایزی را در قالب ارز اضافی دریافت می کنند.
• ارائه اولیه سکه (ICO): در مراحل اولیه توسعه ارزهای دیجیتال، ICOها روشی محبوب برای پروژه های جدید برای افزایش سرمایه بودند. سرمایه‌گذاران می‌توانند توکن‌های ارز دیجیتال جدید را با قیمت پایین‌تری خریداری کنند، به امید افزایش قیمت در آینده.

آینده کریپتوکارنسی

اما آینده ارز دیجیتال چیست؟ پر از پتانسیل ها و امکانات. با پیشرفت فناوری، رمزارزها شده احتمالاً در سیستم های مالی اصلی ادغام می شوند. پذیرش امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) در حال حاضر شروع به تغییر شکل صنایع فراتر از امور مالی، از جمله هنر، بازی و سرگرمی کرده است.

علاوه بر این، دولت ها و بانک های مرکزی در حال بررسی ایده ایجاد ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) هستند که مزایای کریپتوکارنسی را با ثبات ارزهای سنتی سنتی ترکیب می کند. همانطور که چشم انداز نظارتی واضح تر می شود، انتظار می رود سرمایه گذاران نهادی نیز نقش مهم تری در بازار ارزهای دیجیتال ایفا کنند.

جمع بندی

دنیای ارزهای دیجیتال پویا، به سرعت در حال تحول و پر از فرصت ها برای کسانی است که مکانیزم ها و خطرات آن را درک می کنند. در حالی که مزایای متعددی مانند تمرکززدایی، شفافیت و گنجاندن مالی را ارائه می‌کنند، اما چالش‌های مرتبط با نوسانات، امنیت و مقررات را نیز به همراه دارند. چه یک سرمایه گذار، یک معامله گر یا صرفاً به فناوری پشت کریپتوکارنسی علاقه مند باشید، ضروری است که مطلع باشید و با احتیاط و کنجکاوی به این فضا نزدیک شوید.

این دنیا بیش از یک شکل جایگزین پول است. این یک فناوری تحول آفرین است که پتانسیل تغییر روش انجام معاملات، ذخیره ارزش و تعامل با سیستم های مالی در سطح جهانی را دارد. همانطور که دنیای ارزهای دیجیتال به تکامل خود ادامه می دهد، تأثیر آن بر زندگی روزمره ما به طور فزاینده ای قابل توجه خواهد بود.